Tadeusz Nowak

Tadeusz Nowak urodził się 11.11 1930 roku we wsi Sikorzyce koło Dąbrowy Tarnowskiej. Ukończył gimnazjum w Tarnowie, później filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mając 18 lat wydrukował swój pierwszy wiersz w tygodniku „Vici”. W roku następnym opublikował trzy wiersze w „Twórczości”, a w roku 1953 tomik poezji pod tytułem „Uczę się mówić”. W roku 1956 wydał drugi tom poezji „Prorocy już odchodzę”. Do najwybitniejszych dzieł Nowaka należą „Psalmy na użytek domowy”, „Kolędy stręczyciela”, „Obcoplemienna ballada”, „Ziarenko trawy”, opowiadania „W jutrzni”, „Takie większe wesele”, „A jak królem, a jak katem będziesz”, opowiadania i eseje „Pacierze i paciorki”.

Zmarł 10 sierpnia 1991 roku. Należy do najwybitniejszych pisarzy lat powojennych Artur Sandauer umieścił go w dziale literatury „regionaliści i ludowcy”