mjr Henryk Sucharski

Henryk Sucharski urodził się w Gręboszowie 12 listopada 1898 roku jako syn Stanisława i Agnieszki z domu Bojko. Ojciec Henryka był szewcem, posiadał też niewielki kawałek ziemi. Był typowym przedstawicielem biedoty wiejskiej mającej na utrzymaniu dziewięcioro dzieci. Dzieciństwo Henryka Sucharskiego było ubogie, ale mimo to chętnie spędzał zawsze swoje urlopy w ukochanej wsi. W 1904 roku zaczął uczęszczać do szkoły powszechnej w Gręboszowie. Nauka w takiej szkole trwała sześć lat. Henryk był dobrym uczniem, dlatego też skończył szkołę rok wcześniej i poszedł do II Gimnazjum w Tarnowie. Jako bardzo ubogi uczeń otrzymywał stypendium i mógł kontynuować naukę. Jednak wybuch I wojny światowej przerwał naukę Sucharskiemu, ponieważ został wcielony do armii austriackiej 13 lutego 1917 roku. Jednak władze wojskowe i szkolne umożliwił mu wcześniejsze skończenie nauki i zdanie egzaminu dojrzałości 17 listopada 1917 roku. Od września 1917 roku do lutego 1918 roku przebywał w Rezerwowej Szkole Oficerskiej w Opawie, a później służył w 32 Pułku w Bochni, a następnie był dowódcą 40 Kompanii Marszowej. Od września 1918 do października walczył w północnych Włoszech w 9 Kompani 32 Pułku Strzelców. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił w szeregi Wojska Polskiego w lutym 1919 roku jako starszy szeregowy do 16 Pułku Piechoty w Tarnowie W czerwcu 1919 roku został kapralem, a w listopadzie tego roku został podchorążym. Wkrótce też został podporucznikiem i przeniesiony do 20 Pułku Piechoty Ziemi Krakowskiej jako dowódca 12 Kompanii. Jako podporucznik brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej. Odznaczony został orderem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Po wojnie został oficerem zawodowymw wojsku polskim. Na początku pracował w 20 Pułku Piechoty w Krakowie, a później odkomenderowano go do Wojskowej Służby Gazowej w Warszawie, gdzie odbył szkolenie, a po powrocie do Krakowa pracował jako oficer gazowy pułku. W latach 1923/24 ukończył kurs w Szkole Podchorążych w Warszawie, a w 1925 roku kurs strzelecki w Centralnej Szkole Strzeleckiej w Toruniu. W 1928 roku awansował na kapitana i do roku 1930 był instruktorem w podchorążówce w Komorowie. Następnie przeniesiony został do Brześcia nad Bugiem i został dowódcą 35 Pułku Piechoty. Dzięki rozlicznym kursom Sucharski ciągle doskonalił swoje umiejętności i poszerzał wiedzę wojskową. We wrześniu 1938 roku awansował na majora i został dowódcą składnicy tranzytowej na Westerplatte. Przez rok udało mu się umocnić poszczególne wartownie, urządzić nowe stanowiska bojowe, zabiegał też o powiększenie załogi. 1 września 1939 roku, kiedy pancernik niemiecki „Schleswig Holsztein"zaczął ostrzeliwać Westerplatte cała załoga placówki wraz z pracownikami kontraktowymi liczyła zaledwie 209 żołnierzy. Po siedmiu dniach odpierania niemieckich ataków z lądu, powietrza i morza, kiedy zabrakło lekarstw i amunicji,aby nie dopuścić do bezsensownej w tym wypadku śmierci żołnierzy, Sucharski podjął decyzję o kapitulacji.10 września major Sucharski znalazł się w obozie jenieckim w Stablack, gdzie następnie przybyła reszta załogi. Ze względu na to, że Sucharski cieszył się od początku sławą bohatera Niemcy często przenosili go do różnych obozów miedzy innymi był w Hohnstein, Arnswalde i Grossborn. Po ewakuacji przez Niemców obozu i po długim marszu do Schwerina w kwietniu 1945 roku znalazł się w przejściowym obozie międzynarodowym. Następnie chory i wyczerpany dotarł do Lubeki, gdzie został wyswobodzony przez wojska alianckie. Sucharski jak wielu innych polskich oficerów nie zdecydował się wrócić do rządzonej przez komunistów Polski. 14 stycznia 1946 roku w Obozie Oficerów Polskich w Murnau otrzymał rozkaz wyjazdu do Włoch, do Ankony i przydzielony do 3 Baonu Strzelców Karpackich. Jednak przebywając we Włoszech miał coraz większe kłopoty ze zdrowiem i w końcu musiał zdecydować się na operację. Zmarł 30 sierpnia 1946 roku w Neapolu na zapalenie otrzewnej. Jego ostatnim życzeniem było to, aby został pochowany w Polsce. Tymczasem pochowano go na cmentarzu Casamassima w Neapolu. Dopiero wiele lat później, bo w sierpniu 1971 roku prochy majora Sucharskiego zostały przywiezione do Polski, a 1 września urna spoczęła na Westerplatte. W jego mogile umieszczono grudkę ziemi z rodzinnego Gręboszowa.